Around a Medicinal Creeper (Summary)

About the author :

Kuppalli Puttappa Poornachandra Tejaswi was born on September 8, 1938. He was a prominent Kannada writer, novelist, photographer, and environmentalist. He made a great impression in the Navya (new) period of Kannada literature. In this post we will learn ‘Around a Medicinal Creeper’ lesson summary.

His well known works are: 1)Jugari Cross (1994)

2)Chidambara Rahasya (1985)

3)Karvalo etc.

Summary in Kannada:

ಈ ಪಾಠದಲ್ಲಿ ಲೇಖಕರು ಔಷಧೀಯ ತೆವಳುವಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ, ಇದು ತನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಕಲಿಯಲು ಸುಮಾರು 20 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ಸಣ್ಣ ತೆವಳಿನ ಮೂಟೆಗಳನ್ನು ತಂದಾಗ ಮಾರ ಅದನ್ನು ಔಷಧೀಯ ಕ್ರೀಪರ್ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದ. ಆ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯಲು ಬರಹಗಾರ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಾರನ ಜೊತೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತೆವಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಹೋದನು.

ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ತೆವಳನ್ನು ತೋರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಮಾರನು ತಕ್ಷಣವೇ ಒಂದು ಎಳೆಗಳನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದನು. ಅವನು ಅದನ್ನು ಮಾಡಿದನು, ಏಕೆಂದರೆ ತೆವಳುವಿಕೆಯು ಋಷಿಯಿಂದ ಶಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಅದು ಜನರಿಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಹುಡುಕಿದಾಗ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಶಪಿಸಿದನು.

ಈ ಔಷಧೀಯ ಕ್ರೀಪರ್ ಬೀಟೆ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹೋಲುವ ಸಣ್ಣ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ದ್ರಾಕ್ಷಿಯಂತಹ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಮಳೆಯ ನಂತರ ಅದು ತಕ್ಷಣವೇ ಬಂದು ಬೇಗನೆ ಸಾಯುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮುಂದಿನ ರುತುವಿನವರೆಗೆ ಅದನ್ನು ನೋಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಈ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಆಲಿಸಿದ ನಂತರ ಬರಹಗಾರನು ತೆವಳುವಿಕೆಯು ಕೆಲವು ಔಷಧೀಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಅದರ ಸುತ್ತ ಹೆಣೆದ ಎತ್ತರದ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಿಷಾದಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮುಂದೆ ಅವರು ಹೇಳುವಂತೆ ಇದು ಭಾರತೀಯ ಔಷಧದ ಇಡೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಭವಿಷ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಈ ರೀತಿಯ ರಹಸ್ಯಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದೆ.

ಬರಹಗಾರ ತಾನು ಅನೇಕ ಜನರಿಂದ ಕಲಿತ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು, ಆದರೆ ಅವನ ವೈದ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಿಟ್ಟಾದರು ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ಅಜ್ಞಾನಿ ಎಂದು ಕರೆದರು. ಅವರು ವೇಗವಾಗಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಡಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ಅಸಮಾಧಾನವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಈ ಔಷಧೀಯ ತೆವಳುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಗಿಡಮೂಲಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿರುವವರು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ಮತ್ತಷ್ಟು ಬರಹಗಾರ ಸುಳ್ಳು ಎಂದು ತೋರುವ ಕೆಲವು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಒಂದು ಮಾರನ ಬಗ್ಗೆ. ಅವನು ಬಿದಿರು ಚಿಗುರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವಾಗ ಅವನ ಕೈಗೆ ಗಾಯವಾಯಿತು. ಅವರು ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಗಾಯವನ್ನು ಬ್ಯಾಂಡೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅವರು ಹುಲಿಹಿಂದಲುವಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಬಿಳಿಯರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದರು.

ಆದರೆ ಬಿಳಿ ಮನುಷ್ಯ ಬ್ಯಾಂಡೇಜ್ ತೆರೆದಾಗ, ಗಾಯದ ಗುರುತು ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಮಾರ ತನ್ನನ್ನು ಮೂರ್ಖನನ್ನಾಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದನೆಂದು ಬಿಳಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾವಿಸಿದ. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಎಲೆಯ ಗಿಡವನ್ನು ತೋರಿಸಲು ವೈದ್ಯರು ಮಾರನನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಅವರು ಇಡೀ ಅರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕಿದರು ಆದರೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.

ಮುಂದೆ ಮಾರ ಮುಂಗುಸಿ ಮತ್ತು ಹಸುಗಳ (ಕಾಗೆ ಫೆಸಂಟ್) ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದನು. ಹಾವು ಕಡಿತದಿಂದ ಗುಣವಾಗಲು ಕೌಕಲ್‌ಗಳು ಔಷಧೀಯ ತೆವಳುವ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಅಗಿಯುತ್ತವೆ.

ಮಾರನ ಕಥೆಗಳು ಸೀಮಿತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಮೊಲಗಳನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡುವಾಗ ತನ್ನ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡನೆಂದು ಅವನು ಬರಹಗಾರನಿಗೆ ಹೇಳಿದನು. ಅವನು ಮುಂಜಾನೆ ಮೊದಲು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು. ಬಲೆ ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ವಾಪಸ್ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ.

ನಂತರ ಅವರು ಹತ್ತಿರದ ಗಿಡದಿಂದ ಸಣ್ಣ ಕೋಲಿನಿಂದ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಲು ಯೋಚಿಸಿದರು. ಕಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ತಪ್ಪಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅದನ್ನು ಎಸೆದರು. ಅವನು ತನ್ನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ತೊಳೆಯಲು ಬಯಸಿದನು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಕೋಲಿನಿಂದ ಮುಟ್ಟಿದ ಎಲ್ಲಾ ಹಲ್ಲುಗಳು ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಉದುರಿಹೋದವು.

ಮಾರ ತನ್ನ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟ ಜಿಂಕೆ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಮಾರ ಹೇಳಿದಾಗ ಬರಹಗಾರನು ಮೂಕನಾಗಿದ್ದನು. ಅವರು ತಮ್ಮ ನಡುವೆ ವಿಭಜಿಸಲು ಹತ್ತಿರದ ಸ್ಟ್ರೀಮ್ ಅನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. ಮಾಂಸವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಿದ ನಂತರ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ ಮನೆಗೆ ತಂದರು.

ಮಾರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು ತಯಾರಾದಾಗ, ಮಾಂಸವನ್ನು ತೆಗೆಯಲು ಪಾಕೆಟ್ ತೆರೆದರು. ಒಂದು ಜೀವಂತ ಬಕ್ ಜಿಗಿದು ಆತನ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವರಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಅಜ್ಞಾನದಿಂದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಬೆಂಕಿಗೆ ಎಸೆದಳು. ನಮ್ಮ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

ಈ ತೆವಳುವ ಎಲೆಗಳ ರಸವನ್ನು ಹಾಲಿಗೆ ಹಿಸುಕಿದರೆ ಅದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಬರಹಗಾರ ಅಪ್ಪಣ್ಣನಿಂದ ಒಮ್ಮೆ ಕೇಳಿದ. ಬರಹಗಾರನು ಅಂತಹ ಕಥೆಗಳಿಂದ ಸಂತೋಷವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಬಯಸಿದನು. ಅವನು ತನ್ನ ರೋಗಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಸ್ನೇಹಿತ ಚಂದ್ರು ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಲೀಟರ್ ಹಾಲು ಮತ್ತು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಮಿಕ್ಸರ್‌ಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಆನ್ ಮಾಡಿದನು. ಅವುಗಳನ್ನು ಬೆರೆಸಿದ ನಂತರ, ಅವರು ಅದನ್ನು ಒಂದು ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ, ಅದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ರಬ್ಬರ್ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು. ಬರಹಗಾರನಿಗೆ ಈ ತೆವಳಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕೆಲವು ಗುಣಗಳಿವೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿತು.

ಬರಹಗಾರನ ಫಾರ್ಮ್‌ಹ್ಯಾಂಡ್ ಕೃಷ್ಣ ಮೂಲವ್ಯಾಧಿಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಎಂದರೆ ದುಬಾರಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ. ಅವರು ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಮಲ್ಯಾಲಿ ಸಾಧು ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ಅವರು ಕುದಿಯುವಿಕೆಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ್ದ ಹಿಂದಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ನಂತರ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಕುದಿಯಲಿಲ್ಲ.

ಅವನು ತನ್ನ ಸಾಧುಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಸಾಧುವನ್ನು ನೋಡಲು ಬಯಸಿದನು. ಆದರೆ ಸಾಧು ಈಗ ತುಂಬಾ ಹಳೆಯವನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಸಾಧುವಿಗೆ ಈ ಸಸ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಶಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಅವನು ಅದನ್ನು ವಿವರಿಸಬಹುದು. ಕೃಷ್ಣ ಈ ಗಿಡವನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕಿತ್ತು, ಗೆಡ್ಡೆ ಬೇರನ್ನು ಅಗೆದು ಹಾಲಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಬೇಕು. ಒಂದು ದಿನದೊಳಗೆ ಅವನ ಮೂಲವ್ಯಾಧಿ ಗಳು ಸುಧಾರಿಸಿದವು. ಅವರು ಐದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗುಣಮುಖರಾದರು. ಬರಹಗಾರ ಸ್ವತಃ ಈ ಔಷಧವನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಊತದಿಂದ ಅವನ ಹಿಮ್ಮಡಿಯ ನೋವು ಮಾಯವಾಯಿತು.

ಬರಹಗಾರನು ಈ ಕ್ರೀಪರ್‌ಗಳ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮಲ್ಯಾಲಿ ಸಾಧುವಿನಂತಹ ಸ್ಥಳೀಯ ವೈದ್ಯರು ಇಂತಹ ಔಷಧೀಯ ಸಸ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಔಷಧಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇತರರಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ, ಔಷಧವು ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಪುರಾಣವನ್ನು ಅವರು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಔಷಧೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಅಳಿವಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿವೆ.

ಈ ಮೂಲಕ ಬರಹಗಾರ ಈ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರ ಸಂಶೋಧನೆ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ನಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ಸುಧಾರಿಸಲು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.

Summary in English:

In this lesson the author talks about a medicinal creeper that took him almost 20 years to learn beyond stories around it. When Sanna had brought the bundles of creeper, Mara identified it as a medicinal creeper. So to know about that the writer went with Sanna and Mara to find the creeper in the forest.

In the forest Sanna showed the creeper and Mara immediately tied one of the tendrils to a tree. He had done it because the creeper had been cursed by a sage that it wouldn’t be found by people when they needed it and search for it.

This medicinal creeper is with small leaves that resemble betel leaves and bears fruits in a bunch like a grapes. It came up immediately after the rains and died quickly. Hence, until the next season it was not seen. After listening this explanation the writer laments the fact that even if the creeper has some medicinal property, it would get lost in the tall tales woven around it. Further he tells that this is the fate of the whole system of Indian Medicine suffers from this kind of mystification.

The writer tried to share few things he had learnt from many people, but his doctor friends became annoyed and called him ignoramus. He expresses his dismay over the forest that are fast disappearing and those who know about these medicinal creep and herbs leaving us one by one.

Further the writer shares some stories that seems to be false. One is about Mara. When he was cutting bamboo shoots he got injured to his hand. He had bandaged the wound by placing some leaf. He visited a white man for treatment in Hulihindalu. But when the white man opened the bandage, there was not even the sign of the wound. So the white man thought that Mara was trying to fool him.

The doctor asked the Mara to show the plant of the leaf in the forest. They searched the whole forest but did not find. Further Mara told another story about the mongoose and cowcals (crow pheasant). Cowcals chewed the leaves of the medicinal creeper to cure themselves of the snake bite.

Mara’s tried to say more stories. He told the writer that he had lost his teeth when he had gone hunting rabbits. He went into the forest before daybreak to check. The trap was empty. So decided to go back.

Later he thought of brushing his teeth by a small stick from a nearby plant. He thought there was something wrong with the stick and threw it. He wanted to rinse his mouth. That time all the teeth which had been touched by that stick tumbled out of his mouth.

Mara continued with his stories. The writer was speechless when Mara told that a barking deer which had been killed. They took the nearby stream to divide between them. After dividing the meat, they wrapped their portions in some leaves and brought them home.

In Mara’s house as they prepared to cook, opened the pocket to take out the meat. Surprise awaited them as a live buck jumped up and ran out of his house. His wife ignorantly threw the leaves into the fire. There is a need to create awareness about our natural resources.

The writer once heard by Appanna that if the juice of this creeper’s leaves is squeezed into milk, it will turn hard. The writer was no happy with such stories and wanted to test. He along with his pathologist friend Chandru took a litre of milk and leaves into a mixer and switched it on. After they were mixed, they poured it out into a vessel. In a few minutes, it had become firm and rubbery. The writer came to know that this creeper really had some properties.

The writer’s farmhand Krishna was suffering from piles. For him surgery mean an expensive treatment. He was scared of surgery. Krishna knew a Malyali sadhu who had treated him on an earlier occasion when he had developed boils. After the treatment he never got a boil again.

He wanted to see that sadhu again for his piles. But the sadhu had become too old by now. The sadhu did not have strength to search for this plant but he could describe it. Krishna had to search for this plant, dig out the tuberous root, mix it with milk. Within a day his piles improved. He was completely cured in five days. The writer himself tried this medicine. His pain in his heel out of swelling disappeared.

The writer thus focuses on the benefits of these creepers. The native doctors like Malyali sadhu do not share information about such medicinal plants. They continue to maintain the myth that if they told others about their medicines, the medicine would lose their potency. That is why our native medicinal systems are on the verge of extinction.

Through this the writer urges the necessity to undertake serious research about these natural resources. And keep for the next generation to improve our health naturally.

Watch this video for Kannada and English summary.

Next watch >>>

The Gentleman of the Jungle (Summary)

The Gentleman of the Jungle (Questions and Answers)

The School Boy (Summary)

The School Boy (Questions and Answers)